Chlorofyl is de fabriek van de plant. Het produceert, met behulp van onder andere zonlicht, suikers die de plant weer kan gebruiken om te groeien en reserves op te slaan in de zaden, knollen of bollen die de teler vervolgens weer kan oogsten. Produceert een plant meer chlorofyl, dan kan het ook meer suikers produceren, wat uiteindelijk resulteert in een hogere opbrengst.

Wat remt chlorofylvorming?

Zowel een gebrek aan zonlicht, water, stikstof, magnesium, ijzer als mangaan kan een remmende factor zijn voor een optimale chlorofylproductie in de plant.

In de praktijk zijn de omstandigheden zelden optimaal. Bij droogte is er bijvoorbeeld onvoldoende water beschikbaar, de beschikbaarheid van magnesium, ijzer of mangaan kan dan onvoldoende zijn.

Een gebrek aan chlorofyl wordt zichtbaar door de geelverkleuring van het blad tussen de nerven. Je ziet dan dat er te weinig bladgroen wordt gevormd. Vaak zie je dat juist de oudere plantdelen dan geel verkleuren. Maar het kan ook zijn dat er een andere bladverkleuring optreedt. Gerbera’s laten bijvoorbeeld een roodverkleuring zien.

Wat stimuleert de vorming van chlorofyl?

Om de fotosynthese, plantengroei en opbrengst te verbeteren is het zaak om naast voldoende licht en water het gewas ook voldoende van de volgende elementen aan te bieden: stikstof, magnesium, ijzer en mangaan. Alleen dan kan de plant chlorofyl aan gaan maken.

Er zijn tal van omstandigheden waardoor de plant onvoldoende van een of meerdere van bovenstaande elementen uit de bodem kan opnemen. Een bladbespuiting met een efficiënte bladmeststof biedt dan uitkomst.